Rio verlaten

Vanochtend vroeg op om het vliegtuig te halen. Ik sliep niet zo best, omdat ik altijd verwacht dat ik op zo'n moment door de wekker heen zal slapen en dus het vliegtuig ga missen. Het hielp niet dat ik al eerder had gemerkt dat ik de wekker haast niet hoor door de airconditioning. Die maakt zoveel lawaai dat het lijkt op een stofzuiger die vlak naast je hoofdkussen staat te loeien. Het effect was nu dat ik al om half zes klaarwakker was. Na het gehaaste ontbijt was de taxi zo gevonden en we zoefden op ons gemak door de zaterdagochtendstille straten. We kwamen langs Botafogo, waar ik gisteren zo graag had willen lopen. Maar niet in een tropische regenbui. Nu was het droog, het weer was opgeknapt en de zon was regelmatig te zien. Evenals de sporters: fietsers, hardlopers, fitnesstypes met hun personal trainer op het strand. De boulevard en het strand van Copacabana waren er vol mee en hier in Botafogo zag je er ook wel een paar, maar duidelijk minder. We konden over de baai heen nu wel (voor het eerst) het Christusbeeld zien. En aangezien we vroeg bij het vliegveld waren, dat direct aan deze baai ligt, hebben we na het inchecken nog even een paar foto's genomen. We stegen in de goede richting op, zodat we de stad en kustlijn goed konden zien. Spectaculair is misschien een te groot woord, maar het is wel heel bijzonder. En je ziet heel duidelijk alle aparte baaien, die soms van elkaar worden gescheiden door een aantal enorme granietrotsen. Het suikerbrood is daarvan de bekendste. Het was een mooi afscheid van een geweldige stad. 

De vlucht was snel voorbij. Ik had nauwelijks de tijd om mijn slaap in te halen.  Aangezien hier op het vliegveld geen slurven zijn, mochten we over het bloedhete platform in de brandende zon (plm 33 gr.) naar de aankomsthal lopen. We zitten hier nog in Brazilië,  maar het scheelt niet veel, of je bent over een grens. Dit is een drielandenpunt. Brazilië,  Paraguay en een smal stukje Argentinië.  Daar moeten we naar toe. Snel een taxi geregeld (bus is wel goedkoper, maar is veel meer gedoe: 2x overstappen met wachttijden in de hitte) en na iets meer dan een half uur waren we bij ons hotel in Puerto Iguazu. ( deze site zegt dat we in Brazilië zitten, maar dat klopt dus niet) Het is een holistisch hotel. Geen idee wat dat voor ons gaat betekenen, maar het zijn erg aardige en behulpzame mensen. Na een soort siësta om aan de grootste hitte te ontkomen gaan we naar het centrum om Argentijnse peso te pinnen. Ook na 4 uur is het nog bloedheet; we moeten wat klimmen om in het centrum te komen en dat valt niet mee. We hebben twee van de drie atm's gevonden en het was één groot fiasco. Er verscheen niet de melding dat onze kaart was geweigerd, maar wel dat het niet ging lukken. Hoe nu. Morgen willen we per taxi naar de watervallen.  Zonder hier gangbaar geld. Gelukkig heeft onze holistische hotel vrouwe een taxi voor ons gevonden die betaling per creditcard ook goed vindt.

Vanavond lekker gegeten in een restaurant hier vlakbij, op het terras achter het restaurant, dat uitgebouwd is over de helling richting de rivier de Parana. Als we ons hiervandaan mee laten drijven komen we ooit vanzelf in Buenos Aires. Grappig dat Maxima in deze uithoek van het land ook een BA is (Bekende Argentijnse). Toen we vertelden dat we uit Nederland komen, werd er meteen gereageerd met de vraag: Maxima??