Naar Sangat

Eerst een dienstmededeling: het uploaden van foto's vraagt nogal wat tijd. Bij een instabiele internetverbinding (zoals wij hadden in El Nido) stokt het. Vandaar even geen nieuwe foto’s de laatste keer. Het lijkt nu weer opgelost

Vandaag was het de dag van de grote volksverhuizing,  van El Nido, via Coron naar Sangat. Een tocht van ruim 100 km over zee. We werden zoals beloofd exact om 5.40 uur vanochtend opgehaald in het pikkedonker en 5 minuten later afgezet bij de "terminal" (de " " drukken een soort sarcasme uit). We waren de enigen die daar op slappe plastic stoeltjes werden neergezet. Vijftien minuten later kwamen er 2 andere passagiers en heel langzaam werd het iets drukker. Maar we vroegen ons wel af of we niet een half uur langer in bed hadden kunnen blijven. Het duurde tot 7 uur voor er echt iets ging gebeuren en dat gebeurde rommelig, sommige mensen werden van hot naar her gestuurd, wij niet. We moesten onaangekondigd wel 20 PHP vertrekbelasting per persoon betalen.  Dat kon alleen contant, maar van een biljet van 500 hebben ze niet terug. We hadden wel 20, plus in muntgeld 8PHP. Dat was ook goed tot onze verbazing. Hierna was er een line-up van alle tassen, tasjes en overige bagage en kwam een heuse drugs snuffelhond er enthousiast langs rennen. Hij vond niets gelukkig. Tot onze verbazing bleken we Business Class tickets te heb enen het was geen grapje. We werden (als enigen) naar de bovenverdieping gebracht waar ongeveer 40 luxe stoelen stonden. De anderen hebben we pas weer gezien toen we na een paar uur even buiten gingen kijken. De tocht duurde door de onstuimige zee een uur langer dan gepland, het was af en toe best angstig, zo hard als het schip terugknalde op de golven. Het gaf ons wel de gelegenheid om 3 belachelijke films met een half of kwart oog te bekijken. Er was - alleen door het volume al, hoewel ik een poging heb gedaan de operator te overtuigen dat wij echt niet keken en het geluid dus uit mocht - geen ontkomen aan. Eerst een Chinese Zombiefilm. Dat genre kunnen we dus afvinken. Het was zo'n raar gedoe dat ik bijna de slappe lach kreeg en af en toe dacht dat het een persiflage was, maar het was toch serieus denk ik. Daarna nog 2 hele vreemde actiefilms - ook al niet ons genre-; de complete vaartijd moest volgemaakt worden. In Coron aangekomen moesten we weer belasting (aankomst!) betalen, waarna we in een busje konden gaan zitten  voor een lange rit naar een opstapplek voor de laatste boottocht van vandaag. Naar Sangat. Het absoluut tegenovergestelde van vorige week: een flink eiland met maar 1 resort, geen dorp, geen stadje en complete rust. De hele zaak gaat om10 uur naar bed.