Stormy weather

Twee dagen bijna absolute rust hebben we hier op Sangat. De harde wind zorgt ervoor dat het niet 100% rust is. De eerste nacht klonk het af en toe als een minityphoon die langs trok. Het ruime strandhuis waar we zitten - op betonnen palen, maar verder alleen bamboe en palmbladeren- is aan vrijwel alle kanten open met, en dat is uniek, uitstekend horrengaas. Voordeel is dat je hier geen airco nodig hebt, een geruisloze plafondventilator zorgt voor een zuchtje wind. Maar goed, er stond dus meer dan een zuchtje wind, de wind blies vrolijk door het huis heen. Daardoor vinden we het niet zo erg om na 3 nachten weer te vertrekken. Dat ligt niet aan het resort ( erg relaxed en mooie, goedgebouwde huisjes), of het personeel (allemaal aardig) of het uitzicht (prachtige zee met eiland, na eiland, na eiland, na...). We hebben gewoon een beetje pech met de stormachtige wind. De eerste dag (14 maart) ging de wind 's middags plotseling een beetje afnemen, dus hebben we snel een snorkeltocht rond het eiland gemaakt. Dwz dat een boot ons naar 2 plekken bracht om te snorkelen. Erg mooi koraal! Daarna nog naar een hotspring, we zwommen door een stukje mangrovebos en hoe verder we kwamen hoe warmer het water werd. Toen we bij de steile kalksteenrots aan de kust kwamen, was het echt heet! Vreemd genoeg zwommen daar gewoon vissen in het hete water. Dit resort is gericht op duikers, die trekken meer als groep op, ook als ze in hun eentje op vakantie zijn: duikers praten met duikers. Vaak de hele maaltijd door over alle scheepswrakken die ze kennen of alle ondersoorten die ze hebben gezien van een bepaalde vis. We hebben er geen last van, maar het is wel jammer dat er altijd een afstand blijft. Bovendien was meer dan de helft Frans en Fransen praten met Fransen. Wat vast ook niet helpt is dat ik met een ET-masker durf rond te zwemmen, not-done in duikerswereld. Vandaag (15maart) ging de stevige wind de hele dag door. We hebben wel gesnorkeld, maar dat was geen groot succes. Ik word er heel onrustig van als er een korte golfslag is, je wordt de hele tijd heen en weer bewogen. Terwijl je voor snorkelen juist rustige bewegingen nodig hebt. Word je trouwens ook helemaal Zen van.

Nog een aardig verhaal vandaag: op verre reizen en zeker in India, Thailand, Birma ben ik in principe vegetariër. Omdat ik het vlees niet vertrouw, of er smerig vind uit zien, daarbij ben ik van nature geen echte vleeseter. Ze hebben in Aziatische landen vaak erg lekkere groenteschotels, waardoor ik het vlees ook niet mis. Ik had hier bij aankomst, op een vraag over dieetwensen gezegd dat ik vegetariër ben. Daar zouden ze rekening mee houden. Dat viel me in de praktijk een beetje tegen, maar ik ben geen hardcore vegan en schuif desnoods de ongewenste brokken naar de rand van het bord. Vandaag bij de lunch stond het menu aangekondigd: alleen vlees en vis. We wilden toch al minder eten en sloegen de lunch dus over. Maar blijkbaar had iemand ons het menu zien lezen en weglopen. Na de mislukte snorkeltocht werden we aangesproken door iemand van het restaurant. Met honderd excuses dat ze geen rekening met me hadden gehouden en dat ik/we daardoor geen lunch hadden gehad. Ze gingen nu direct iets maken en ik mocht kiezen. We konden geen nee meer zeggen! Ik kreeg een erg lekkere Jackfruitsalade en Harry kipcurry. Het werd door de kok persoonlijk gebracht met weer heel veel excuses. Maar.., die 2 kipbitterballen gistermiddag als snack waren wel lekker. Ik hoop toch zo dat niemand zich ineens herinnert dat gezien te hebben. 😀

Straks stappen we in een bootje dat ons over een steeds stormachtiger zee naar het hoofdeiland brengt, dan een auto naar de andere kant, weer een bootje en dan zijn we op de laatste bestemming aangekomen het eiland Dimakaya.