Verborgen vallei

Om 8 uur werden we opgehaald voor een tocht richting het zuiden naar Hidden Valley. Dat ligt hier 75 km vandaan en normaal gesproken doe je daar volgens Google Maps anderhalf uur over.  Alleen , in een miljoenenstad bestaat er waarschijnlijk geen 'normaal gesproken' in het verkeer. Het duurde nu 2 uur, want de halve stad wilde op zaterdag de natuur in, dus opnieuw: overal files. We hoorden dat het verkeer hier zo te druk is dat er een verdeelsysteem is: op maandag mogen auto's eindigend op 1 of 2 niet rijden, op dinsdag die met 3 of 4 en verder t/m vrijdag: de nummers 9 en 0. In het weekend is iedereen vrij. We waren een beetje bang dat de Hidden Valley een soort attractiepark zou zijn, overladen met hele groepen families met kinderen. Niets was minder waar, het was er rustig. Het is een (heel erg) oude krater, in de loop van de eeuwen is er op de vruchtbare grond een complete jungle ontstaan, mede doordat er diverse waterstromen en watervallen zijn. Die hebben ze deels gekanaliseerd en er zwembaden in aangelegd, zodat je nu omgeven door prachtige oerwoudreuzen, boomvarens en heel veel andere soorten varens lekker onder een warme douche/waterval kunt zitten en zwemmen in het warme bronwater. We werden door 2 toeristenpolitieagenten de weg gewezen en geescorteerd.  Eén van de twee maakte steeds foto's, om later thuis aan vrienden te laten zien denken wij. Ze waren een soort van trots dat ze buitenlanders zagen.  Bij de entree hoorde er ook een lunch bij tussen de middag. Tot mijn verbazing werd gevraagd of één van ons misschien liever vegetarisch wilde. Ik heb gelijk ja gezegd. Toen we gingen lunchen stond er een buffet, maar voor mij gingen ze nog even apart koken. Supervers dus en errug lekker! En erg veel. Dat was wel lastig, omdat het speciaal was klaar gemaakt wilde ik niet heel veel laten staan. Harry moest helpen en vond het lekkerder dan zijn vleesgerecht. Dat wil wat zeggen! Ik ging dus meer dan voldaan naar huis en vanavond hebben we daarom maar een klein beetje gegeten.  Op de terugweg stopten we in een dorpje op een plein met een soort openlucht toneel/muziektent. Hier waren een stuk of 20 pubers een hiphopdans aan het oefenen. Eén meisje was net een solo aan het dansen toen wij er aan kwamen. Op 30 meter afstand hoorden we al hoe de zenuwgiechel bij haar toesloeg, vanwege die vreemde oude mannen. De hele groep pakte het zo leuk op! Iedereen sprong op en het werd direct een groepsdans, waarvoor ons luide applaus. Toen moesten wij.... Dat hebben we maar niet gedaan. Er heerste een enorm goede sfeer, heel open, ze waren blij met onze aandacht en het was duidelijk dat dit een hele leuke vriendengroep was. Dit zijn we vaker tegengekomen; pubers die op een plein aan het oefenen zijn met dans, acrobatiek en elke keer zò, dat je er zelf vrolijk van wordt. Dat gezegd hebbend; we voelen ons hier in dit land heel veilig en welkom. 

Morgen gaan we dit (hoofd)eiland verlaten en vliegen we naar Palawan.