Are you being served?

Onze ochtendtrip met gids Wai begon om half acht, omdat het anders misschien wel te warm ging worden, als we later weg gingen. Daar leek het aanvankelijk niet op. Het was lekker koel op de veerboot naar de overkant van de rivier. Bij het uitstappen was het een enorme heksenketel aan geluiden van venters die hun waren aanprezen en trishawrijders die klanten probeerden te lokken. Ondertussen lopen een paar honderd mensen over een vrij smalle voetgangersbrug van het drijvende ponton naar de kade. Je moet goed opletten, want de brug van hout is al meerdere malen opgelapt door bovenop verrotte planken nieuwe stukken hout te bevestigen. Lekker egaal gelijkmatig loopt het niet. We gaan er met twee trishaws vandoor, op weg naar de ochtendmarkt. Deze is meer van hetzelfde dus we zijn een beetje teleurgesteld, het zal toch niet de hele ochtend zo blijven? Nee dus, we komen daarna op hele verschillende plekken in deze "buitenwijk" van Rangoon. Dat klinkt luxer dan het is, want op veel plaatsen zien we veel armoede, krotten, heel eenvoudige vissershutjes en sloopplaatsen, waar mensen niet alleen werken, maar ook wonen. Daarnaast is er ook een gedeelte waar het wel een rustige mooie buitenwijk is. Maar op die andere plekken: een kabaal en chaos, vooral in het verkeer, en uiteraard een afval, waar je moedeloos van wordt. De vissers wonen bovenop een afvalberg, aan de oevers van de rivier, dus in het regenseizoen zal daar e.e.a. wel die rivier instromen. Onderweg hebben we een paar werkplaatsen bezocht, waaronder één waar ze heel creatief met dit probleem omgaan. Afval wordt hier schoongemaakt en hergebruikt, placemats van ineengevlochten oude instantkoffiezakjes bijvoorbeeld, boekensteunen van oude binnenbanden, omgetoverd tot een grappige olifant. Aan het eind van de ochtend hebben we een ritje gemaakt met een toeristische antieke trein (die er veel beter uitzag, dan de treinen waarmee wij gereisd hebben), waarbij we een andere manier zagen om de was te drogen: tussen de rails waarover we reden lagen kledingstukken op de bielzen te drogen. Ik hoop dat er geen wc in deze treIn zit!
We heben Wai nog maar eens gevraagd hoe het zit met al die auto's die hun stuur aan de rechterkant hebben terwijl er rechts wordt gereden. Het zijn er niet maar een paar, nee, de overgrote meerderheid heeft het stuur rechts, ik schat 90%. In 1974 besloot een generaal min of meer van de ene op de andere dag dat het verkeer rechts moest gaan rijden. Elke auto had nu zijn stuur op een onhandige rechter plek zitten. Dat het nu nog steeds zo is komt omdat vrijwel niemand het geld heeft om een nieuwe auto te kopen. Er worden volop tweedehands auto's uit Japan geïmporteerd (ook weer een schatting:90% is Toyota wat je op straat ziet) en die hebben het stuur ook rechts. Er is nu een wet die ervoor zorgt dat de invoerheffing op 2e hands zo hoog is (ik hoorde 300%!), dat er hopelijk steeds meer nieuwe auto's gaan komen met het stuur links. Overigens is iedereen zo zuinig op zijn auto dat het niet opvalt dat ze gebruikt zijn. Alles ziet er mooi, glanzend en deukvrij uit.
We waren nogal afgemat door de warmte (dus toch!) toen we rond half twee op de kamer terug kwamen, dat we maar een flinke siësta hebben gehouden. Vooral ook omdat we morgen om 3.45 uur worden opgehaald om naar Bangkok te vliegen.
Na het avondeten zijn we de plaatselijke afdeling van de Bijenkorf binnengegaan, maar het leek meer op Grace' Brothers. Bij binnenkomst moest je je eerst door walmen parfum heen werken. Vandaar mijn associatie met de Bijenkorf. Hier werkten naast de nodige jongedames ook een paar jongens en jawel, het blijkt internationaal: supernichten. Zo heftig dat het erg grappig was. Ééntje zat half verstopt onder de toonbank niets anders te doen dan zich bij te poederen, mascara aan te brengen enz.
We wilden eigenlijk even op de kledingafdeling kijken, we hebben tenslotte al heel wat oude kleren weggedaan deze weken. Maar het was een kwartier voor sluitingstijd en toen Harry naar de juiste maat van iets vroeg zei het groepje van 5 puberverkoopsters dat op hem afkwam en masse: "No!" En ze begonnen lakens over de toonbanken te gooien, over kledingrekken te draperen enz. We hebben nog gekeken of we captain Peacock ergens zagen om verhaal te halen, maar die was ook al naar huis. We zijn maar vertrokken en terwijl het warenhuis nog steeds open was -er kwamen beneden nog nieuwe klanten naar binnen - liep een flink deel van de verkoopsters met ons mee naar buiten, langs afdelingen die volledig onder de lappen verdwenen waren.

Dit was het laatste reisverslag. Morgen gaan we dus naar Bangkok en door naar Koh Tao. We hebben zin in vakantie.