Zat. 17 + Zon. 18 febr.

Gisteren - vrijdag 16.2 - wilden we met de brommer naar Mango Bay om te snorkelen, hier niet ver vandaan. Bij de receptie vroegen we naar de route en het antwoord was helder: niet doen! Een te gevaarlijke weg met veel kuilen, steile delen met haarspeldbochten en op het eind moet je lopend ruim honderd meter afdalen naar zee. En dus later weer omhoog klimmen. We vinden de ongeveer 40 meter die we hier moeten klimmen naar de receptie al erg pittig, vooral door de vochtige hitte. We gaan dus niet brommen, maar is een bootje dan een optie? Jawel en een vrij luxe bovendien. We hoeven nl. niet naar het dorp om te gaan zoeken, hij wordt besteld en ligt een kwartier later voor het hotel aan de pier. Op de vraag of we dan heel het eiland rond kunnen varen, kregen we te horen dat de oostkust nu in deze tijd van het jaar te gevaarlijk was met stevige wind en dus ruwe zee. Er gaat om die reden niet één boot rond het eiland. Ook niet de wat grotere. Het wordt dus alleen Mango Bay en als extra de Nangyuan archipel: de eilandjes die door een zandbank met elkaar verbonden zijn (en niet, zoals ik eerder noteerde, ook verbonden met KohTao). De boot was prima, de zee rustig en Mango Bay mooi. We zijn wel blij dat we een jaar geleden niet hier een resort hebben geboekt, zoals we een tijd overwogen hebben. Je zit hier wel erg afgelegen. De Nangyuan eilanden waren ooit ook mooi, maar nu is het een kermis, waarbij we ons hebben geamuseerd met de hordes Chinezen, die allemaal met zwemvest om van de boten afkomen en zo regelrecht in de rij gingen staan om in het restaurant wat te bestellen. Eenmaal op het strand liet de ene helft zich gelijk zakken in de gereedstaande strandstoelen, de andere helft ging tot de kuiten het water in, met selfiestick en zwemvest, of gekleed in een lang gewaad met enorme zonnehoed. Nogal wat kinderen lopen rond in een soort duikpak/wetsuit. Alles om te zorgen dat er geen bruine kleur op de huid komt.
Het windverhaal over de oostkust heeft ons gealarmeerd, omdat we over een paar dagen naar een ander hotel gaan aan die kant van het eiland. We hebben niet zo'n zin in de hele dag stormachtige wind. Dus toen we smiddags in het dorp een tourist information zagen zijn we gelijk gaan vragen. De mevrouw die daar werkte keek ons vol verbazing aan en helemaal toen ik zei dat er niet één boot het eiland rondvoer. Ze is het gaan checken bij een paar booteigenaren en het verhaal bleek helemaal niet waar. Niets harde wind, wel boten die rondvoeren! Vanochtend zijn we zelf op onderzoek uit geweest in Tanote Bay, de baai waar we overmorgen naar toe verhuizen. Geen wind, wel warm. Een prachtige baai, misschien wel mooier dan deze en zeker stukken rustiger. Er komen veel minder boten voorbij dan hier. De weg er naar toe is wel eentje met haarspeldbochten en in de afdaling vrij steil. Overdag op de brommer op en neer naar het dorp voor boodschappen is geen probleem, maar savonds om te gaan eten? In de baai zelf zijn voldoende verschillende hotels, dus we hebben genoeg restaurantkeuzes.
Morgen na het ontbijt op maandagochtend, maak ik dit stukje even af om het zo toe te voegen aan het dagboek. Er is hier maar op 3 plekken wifi en dat betekent elke keer een flinke klim, dus we maken daar spaarzaam gebruik van. De ontbijtplek is één van de mooiste die ik ken, bovenop enorme granietblokken zoals op de Seychellen is het restaurant gebouwd en je kijkt ver weg over de zee, 30 meter onder je, en over de groen bedekte heuvels. Ons huisje staat ook temidden van granietblokken, sommige groter dan onze woning hier.
We hebben vandaag, zondag, een snorkeltocht gemaakt per brommer naar één van de baaien. De naam van de baai wordt op veel manieren geschreven, maar één is vooral populair onder Nederlanders. En dan vooral bij mensen boven de 65. AOW LEUK, zo heet ie. De baai ligt hemelsbreed vlakbij de Tanote baai. Vanaf de doorgaande weg gaat een smal weggetje dat kronkelend en steil afdaalt naar de zee. Gelukkig wel verhard, anders was het niet te doen. Er valt goed te snorkelen en in de loop van de tijd dat we er zijn komen er langzaamaan steeds meer boten met duikers. Het wordt dus vrij druk in het water. Vandaag is de eerste dag dat er wat wind is en het voelt direct een heel stuk aangenamer. Op één of andere manier is de hitte hier drukkender dan in Rangoon. Wat nog andere vergelijkingen betreft: we vinden de Thai (en die staan bekend om hun vriendelijkheid) niet zo aardig als de Birmezen. Misschien zijn ze hier in de toeristenindustrie inmiddels blasé, het geld komt toch wel binnen. Nog een ander verschil, na Birma vinden we de Thai minder slank dan vroeger.
Vanavond hebben we voor de 4e keer in het dorp Sairee gegeten. Het is er elke middag en elke avond erg druk, waarbij de overgrote meerderheid bestaat uit jongeren tussen 20 en 35, zo ongeveer. In die drukte heerst er vooral een relaxte sfeer, een soort flower power hippiesfeer. Wij horen er overduidelijk qua leeftijd niet bij, flyers voor een feest worden ons niet aangeboden. Maar door de goede sfeer voelen we ons ook niet echt misplaatst. Op de stranden worden savonds bij verschillende beachbars vuurshows gegeven, waarbij het publiek op kussens en strandstoelen ligt toe te kijken. We waren in het begin voorbereid op Ibiza-achtige toestanden, waarbij het alleen maar om zo snel mogelijk dronken worden gaat. Dat blijkt niet zo. Aan de andere kant, wij verlaten het toneel rond half tien om op ons balkon nog wat te zitten drinken, terwijl het in het dorp nog lang doorgaat. Afloop dus onbekend. Alles en iedereen scheurt hier rond op brommertjes, het liefst zonder helm en overdag het liefst zo bloot mogelijk. Dat gaf ons volop zicht op de mode in tatoeages en de conclusie is: om je mannelijkheid te bewijzen moet je er vooral heeeel veel hebben. Niet dat je er mooier van wordt. Soms lijkt het juist een competitie in wie er het lelijkst uit kan zien. Voer voor sociologen. De brommers zorgen ook voor veel verband- en gipswerk. En daarnaast zijn er nogal wat mensen die de brommer als een rijdende hondenkennel zien. Veel hippies ontfermen zich over een straathond (ze zien er allemaal goed en gezond uit, de honden dus) en een flink aantal neemt die hond mee op de brommer, gezellig op schoot met de voorpoten op het stuur. Ik heb het dan niet over de echte schoothondjes, maar over model herdershond, golden retriever, enz.
Nu na het ontbijt gaan we verhuizen naar Tanote Villa Hill aan de oostkust van het eiland. We zitten daar ver van de twee dorpen af, absolute rust voordat we ons in de hectiek van Bangkok storten.