Rondje Efate

17 mei
Vandaag hebben we een rondrit over en vooral rondom langs de kust va het eiland Efate, waarop Port Villa ligt. Na de regens van gistermiddag, -avond en -nacht, plus de kille en stevige wind die gisteravond ineens opstak is het de vraag hoe het weer zich gaat houden. Bij de hele dag veel regen en bewolking is er niet veel aan natuurlijk. Maar we hebben geluk; weliswaar nog steeds een pittige wind, maar verder bijna alleen maar zon. Als we een half uur ondereeg zijn gaat voorin de telefoon, de chauffeur moet terug: er hebben net nog 2 mensen geboekt. Dus dat is tijdverlies,zo denken we dan nog, niet wetend dat de chauffeur als een coureur later de tijd dubbel en dwars gaat inhalen. Dat kan hier ook, want ruim driekwart van de route ging over goede asfaltwegen. Zo nu en dan werd verteld dat dit stuk was betaald doorJapan, een paar km verderop lag een stuk gesponsord door de Amerikanen, enz. Hetzelfde gold voor bruggen. Hoe heeft dit land ooit voor onafhankelijkheid kunnen kiezen denk je dan.
Eerst gingen we naar een Cultural Village. We hadden het idee dat het voor ons mosterd na de maaltijd zou zijn. Dat was toch niet waar. We kregen interessante dingen te horen en zien: hoe er van bast van de wilde hibiscus smalle repen worden gemaakt om matten en kleding te weven, dat er visnetten voor kleine vis worden gemaakt van spinrag, hoe er van bananen noodrantsoenen worden gemaakt die wel 5 - 10 jaar bewaard kunnen worden. Handig als je weet dat er jaarlijks wel een stuk of 3 cyclonen over het eiland razen. De meeste andere stops waren niet echt interessant en vaak zelfs echt niet. Wel erg leuk en bijzonder was de muziekgroep bij een van de laatste stops. Vader met 1 dochter, 2 zoons en 3 kleinzoons. De jongste 2 deden de backingvocals, eentje speelde op de tamboerijn, een op zelfgemaakte ukelele, 2 gitaren en het toppunt was de bas! De zoon die op een grote triplex kist zat, bleek op de klankkast van een zelfgebouwde bas te zitten. Daarop een lange stok met een touw, vastgemaakt aan de ene kant boven aan de stok en de andere kant midden op de kist. Door de spanning op het touw te wisselen door de stok al dan niet weg te duwen, produceerde hij verschillende tonen. Niet alleen vernuftig, het klonk ook goed. Daarbij waren ze alle 7 zo aardig en muzikaal dat we er een tijd bij hebben gestaan om te luisteren en met ze te praten.
Het eiland valt qua landschap in het niet bij Malekula, veel meer ontwikkeld, dus minder regenwoud en meer akkers, kokosplantages, weiland en zelfs bij PortVilla wat lichte industrie.
En dan Pam, het is heel wisselend wat je daarvan ziet. Overal kom je omgewaaide bomen tegen, maar waar het jungle was, valt het niet zo op, omdat het meeste overwoekerd is door klimplanten. Je ziet dus groen. Waar de orkaan aan land kwam, het noordoosten, daar is het echt rampzalig geweest, maar de natuur herstelt hier erg snel. Je ziet nu kilometers lang kale sprieterige bomen waar de meeste takken en alle bladeren uitgewaaid zijn. Maar er zitten overal weer nieuwe blaadjes. Toch zie je nu nog grote vlaktes waar het lijkt of er een atoombom is ontploft, een desolaat maanlandschap. Verder velden met omgewaaide kokospalmen en huizen die zijn ingestort, of waarvan het golfplatendak vol ligt met betonblokken of zandzakken en in dat gebied ook regelmatig omgewaaide banyanbomen. Dat is een na jaren reusachtige ficussoort. In het Cultural Village stond er een van meer dan 300 jaar oud. Deze boom maakt heel veel luchtwortels, die zodra ze de grond in groeien een stam gaan vormen. Effect is dat zo'n boom uiteindelijk bestaat uit een wirwar van dikkere en dunnere stammen. Mensen hebben hiertussen geschuild voor de cycloon, want ze kunnen niet omwaaien werd gezegd. Dat kunnen ze dus wel.
.'sAvonds vast Harry's verjaardag gevierd met een goed diner+ Nieuw Zeelandse wijn.