terug naar Port Villa

15 mei
Vandaag zijn we direct bij zonsopkomst opgestaan, omdat we redelijk vroeg op weg gaan met alle bagage achterin de pick-up, zodat we na het bezoek aan de big namba's direct door kunnen naar het vliegveld voor de terugvlucht. De rit naar de big Namba's is weer prachtig. Het is jammer dat het vervoer hier zo ontzettend slecht is(mede door de miserabele staat van "onderhoud" aan de wegen; als hier koper in de grond zat hadden de Chinezen hier vast en zeker al een goed wegennet aangelegd...), want we hadden graag meer van dit eiland willen zien.
Het verschil tussen de small en de big Namba's zit m vooral in de uitdossing en niet zozeer in heel andere rituelen en dansen volgens Etienne. De gids Veronque zei met een grote smile dat het in het gebied van de big Namba's wat kouder was, zodat zij meer nodig hadden om warm te blijven. See for yourselves op de foto's......
De dansen en liederen verschilden inderdaad niet veel van de small Namba's. Ik vond het bij de big brothers wat interessanter, maar dat was vooral omdat ik steeds werd aangesproken -in het frans- door een van de dansers en later door de Nambagids met uitleg over dans of gebruik. Daardoor kreeg ik een beter inzicht en blijkt het japanse-toerist-in-markengevoel toch niet helemaal te kloppen. Bij een huwelijk, besnijdenis, begrafenis of ander belangrijk moment worden deze dansen nog steeds uitgevoerd. Jongetjes die nog niet besneden zijn dragen bij zo'n gelegenheid hetzij niets, hetzij een varenblad, besneden jongens/mannen dragen een "enveloppe de penis" zoals dat werd genoemd. Na een besnijdenis gaat de jongen trouwens met een oom 30 dagen in afzondering, vrouwen zijn daar niet toegestaan, dus ook niet om eten te koken of te brengen, en de jongen wordt dan door zijn oom ingewijd. Sexuele voorlichting. Dat gebeurt tussen 8 en 12jarige leeftijd. Of dat afhankelijk is van de ontwikkeling van de jongen of dat ze wachten tot er een hele groep tegelijk besneden kan worden werd me niet duidelijk. In het verleden werden ook meisjes besneden, maar dat gebeurt niet meer gelukkig zei de gids. Als soort initiatie wordt bij meisjes een soort spleetje in een tand gevijld geloof ik. Mijn frans is dan toch niet voldoende om het volledig te begrijpen.
Na afloop hebben we met de gids Marie-Reine nog rondgelopen door het dorp, maar daar had ze niet heel veel zin meer in denk ik: vrij snel kwam iemand anders het overnemen en 5 minuten later zagen we haar weer aangekleed op weg naar haar akker. Iedereen hier had trouwens prachtige franse namen. Het blijft wat raar, sta je tegenover een boomlange, vrijwel naakte man die zich met zachte stem voorstelt als Jean-Ives, of Jean-Pascal. Dat was misschien wel het grootste verschil met de small Namba's, iedereen hier was even voorkomend, beleefd en zachtaardig. Marie-Reine wilde ook graag dat ik een paar woorden wisselde met de kinderen, zodat ze zouden merken dat het nuttig is om frans te leren op school. Blijkbaar was dat een beetje een hot issue; onderling spreken ze hun eigen taal.
Hierna was het afscheid nemen op het vliegveld van Etienne en namen we het vliegtuig, dit keer met bagage en dit keer zonder bijbetalen wegens overgewicht. We moesten onszelf van te voren met handbagage in de hand wegen op een ouderwetse personenweegschaal. We kwamen een half uur te vroeg aan in Villa, dus stond er nog geen transfer klaar. Drie kwartier later nog niet, dus toen zijn we zelfstandig naar ons hotel gegaan waar we drie nachten gaan blijven. Dat was helemaal niet de bedoeling, maar -opnieuw een soort Murphy's Law- we hebben zelf Pentecost gecancelled, om 2 redenen: landdiving is daar gecancelled en we zijn ook wat geschrokken van alle verhalen over vertragingen met Air Vanuatu. Als we wel zouden gaan, zouden we maandag hier in PortVilla terugkomen en anderhalf uur later doorvliegen naar Fiji. In een land waar alles perfect loopt is dat een klein risico misschien. Hier loopt echter niets perfect.
En het landdiven/Nagol/bungeejumpen? Het is bijna komisch, maar wel erg jammer voor ons, maar eerst wat geschiedenis: het landdiven vindt van origine plaats in het zuiden van Pentecost. Toen het werd ontdekt door toeristen moesten die daar wel wat moeite voor doen: Pentecost is nog minder ontwikkeld dan Malekula. Maar de toeristen die er kwamen brachten geld in het laatje. Nu wordt het al een aantal jaar wat grootschaliger aangepakt en om het makkelijker te maken wordt er tegenwoordig vlakbij het vliegveld een springtoren gebouwd. Gevolg: in het zuiden van Pentecost minder toeristen en minder inkomsten. Dit jaar is de vlam in de pan geslagen en 2 weken geleden hebben de zuiderlingen de vliegveldspringtoren omver gehaald. De mensen uit de buurt van het vliegveld hebben op hun beurt de zuidelijke toren vernield. Kortom, geen Nagol dit jaar. En wij proberen er hier in Villa wel wat van te maken.