van L.A. naar Victorville
22 juni 2015 - Victorville, California, Verenigde Staten
21 juni
Vandaag beleefden we niet ons finest hour. Een nachtvlucht met een erg korte nacht in een nogal onhandige positie doorgebracht, waarna we bij het verhuurbedrijf min of meer zelf mochten bepalen met welke auto we gingen rijden, zorgde er door vermoeidheid voor dat we pas na 15 mijl ontdekten dat we de wegenkaart en de lonely planet misten. Die lagen in een van de auto's waar we toch niet voor gekozen hadden. Wij omgedraaid en terug, maar de auto was al weg, met een aardigheidje voor de bestuurder erin. Ik had behoorlijk de pest in en kon gelukkig alleen mijzelf de schuld geven, maar het zorgde voor een vertraging van anderhalf uur.
Los Angeles zagen we bijna 2 uur lang vanaf de snelweg en regelmatig vanuit de file. Goed dat we daarvan in Papeete al een voorproefje hebben gehad. Al met al schoot het niet op in onze Dodge; lekker groot, Amerikaans en volgens het verhuurbedrijf een compacte auto, waar mijn Uppie toch wel 3x in de lengte en 1 1/2 in de breedte in zou passen.
Om half zes zijn we gestopt in Victorville (omdat we daar een afslag naar de Route 66 zagen) en hier zitten we dan in een uitgerookt motel op een non smoking kamer. We hebben net in een restaurantje gegeten en stapten daar zomaar een echte Dennis Hopper binnen. Vol nostalgie, met chroom, jukeboxen, muziek van Paul Anka en tijdgenoten (nummers als Maybelline) en banken met skaibekleding in mintgroen, neigend naar fluor, ofwel: nog net geen kiespijn. Ik vond het geweldig.
Na het overgewicht van Polynesie kunnen we nu aan een obesitasstudie in de VS beginnen. In het uur dat we daar zaten hebben we wel 10 mensen gezien die nauwelijks normaal kunnen lopen, metenorme heupen, billen en dijen. Maar ja, zondag is BBQ-all-you-can-eat, dus een gezin met 2 zoons ging aan de steaks en de oudste jongen(+/-18) at er drie achter elkaar. Ik had aan een halve genoeg gehad. Bijkomend nadeel van zwaarlijvigheid is dat de mensen zich er vrijwel allemaal ook naar kleden en dat maakt het nog wat erger. Maar, iedereen was even aardig, vriendelijk en vrolijk.
Morgen naar Vegas, daar wordt het wellicht nog een graadje erger. Maar ik zei al vandaag: het is net als zwemmen, je kunt maar beter er in 1x in springen, dan ben je het snelst eraan gewend.
Vandaag beleefden we niet ons finest hour. Een nachtvlucht met een erg korte nacht in een nogal onhandige positie doorgebracht, waarna we bij het verhuurbedrijf min of meer zelf mochten bepalen met welke auto we gingen rijden, zorgde er door vermoeidheid voor dat we pas na 15 mijl ontdekten dat we de wegenkaart en de lonely planet misten. Die lagen in een van de auto's waar we toch niet voor gekozen hadden. Wij omgedraaid en terug, maar de auto was al weg, met een aardigheidje voor de bestuurder erin. Ik had behoorlijk de pest in en kon gelukkig alleen mijzelf de schuld geven, maar het zorgde voor een vertraging van anderhalf uur.
Los Angeles zagen we bijna 2 uur lang vanaf de snelweg en regelmatig vanuit de file. Goed dat we daarvan in Papeete al een voorproefje hebben gehad. Al met al schoot het niet op in onze Dodge; lekker groot, Amerikaans en volgens het verhuurbedrijf een compacte auto, waar mijn Uppie toch wel 3x in de lengte en 1 1/2 in de breedte in zou passen.
Om half zes zijn we gestopt in Victorville (omdat we daar een afslag naar de Route 66 zagen) en hier zitten we dan in een uitgerookt motel op een non smoking kamer. We hebben net in een restaurantje gegeten en stapten daar zomaar een echte Dennis Hopper binnen. Vol nostalgie, met chroom, jukeboxen, muziek van Paul Anka en tijdgenoten (nummers als Maybelline) en banken met skaibekleding in mintgroen, neigend naar fluor, ofwel: nog net geen kiespijn. Ik vond het geweldig.
Na het overgewicht van Polynesie kunnen we nu aan een obesitasstudie in de VS beginnen. In het uur dat we daar zaten hebben we wel 10 mensen gezien die nauwelijks normaal kunnen lopen, metenorme heupen, billen en dijen. Maar ja, zondag is BBQ-all-you-can-eat, dus een gezin met 2 zoons ging aan de steaks en de oudste jongen(+/-18) at er drie achter elkaar. Ik had aan een halve genoeg gehad. Bijkomend nadeel van zwaarlijvigheid is dat de mensen zich er vrijwel allemaal ook naar kleden en dat maakt het nog wat erger. Maar, iedereen was even aardig, vriendelijk en vrolijk.
Morgen naar Vegas, daar wordt het wellicht nog een graadje erger. Maar ik zei al vandaag: het is net als zwemmen, je kunt maar beter er in 1x in springen, dan ben je het snelst eraan gewend.
Wat een cultuurshock! Een nachtje goed slapen, een nieuwe kaart en een verse Lonely Planet zet jullie weer op het goede spoor. Op naar Vegas!
Groeten, Rie
Veel plezier en ik kijk uit naar de Vegas verhalen. Gaan jullie daar stiekem trouwen ?!
Nu alvast veel plezier in Las Vegas