Basse Terre/Guadeloupe

11 maart. En zo gingen we dus na het ontbijt naar Hertz. Kijken of we de evt formulierenzooi nu vast konden afhandelen, want vrijdagochtend hebben we niet veel tijd. Het bezoek was niet leuk, de dame was volledig ongeinteresseerd, zelfs onbeschoft,  sprak geen woord engels en bijna plat frans. Ze probeerde ons weg te wuiven toen ze het wel genoeg vond. Er was één  voordeel aan dit alles; ze heeft zelf kunnen zien dat Hertz ons geen schadeformulier had gegeven. Eerst deed ze alsof dat onze fout was.         We zijn maar het eiland rond gaan rijden. Dit keer hebben we zowaar prachtig weer en dat blijft het ook de hele dag. Dat is wel bijzonder; op de vulkaan Soufriere, waar wij "wonen", valt per jaar 9 meter regen!  We hebben het gemerkt. Elke avond en nacht zijn er enorme plensbuien. Overdag gelukkig minder. De hoofdweg loopt langs de kust en gaat helemaal rond. Er is nog een weg, midden over het eiland van oost naar west. Dwars door het regenwoud en over de bergen. Tot onze teleurstelling is deze weg ook heel druk, waardoor je meer bezig bent met op het verkeer te letten dan dat je van het uitzicht geniet.  De drukte op dit eiland is enorm, alleen in het uiterste noorden van Basse Terre is het redelijk rustig. Het andere eiland (Grande Terre) willen we niet eens proberen. De berichten daarover zijn nog heviger. De paar mooie strandjes waar we langs kwamen waren vol en de auto's stonden 100en meters lang half in de berm geparkeerd. Zandvoort op een zomerse dag.

12 maart Aangezien we op de flank van een werkende vulkaan zitten, moeten we maar eens boven gaan kijken. D.w.z. met het koffieblik zover als de weg gaat, daar parkeren en een stuk van een trail volgen. We zijn naar boven geweest (vraag niet hoe) en hebben direct rechtsomkeert gemaakt: vlug weer terug! De laatste 500 meter van het smalle weggetje stond vol met geparkeerde auto's. Je kon er soms nauwelijks langs, draaien was onmogelijk, ook door een diepe greppel aan de andere kant van de weg. En daarbij waren er ook regelmatig tegenliggers. Ons koekblik kwam het laatste stuk nauwelijks meer omhoog. Op de echte parkeerplaats boven was gelukkig net genoeg ruimte om te keren. Snel omlaag dus, naar de hoofdstad van dit eiland, die ook al Basse Terre heet. Het bleek niet veel bijzonders. De weg hiervandaan langs zee gelukkig wel. Aan het eind van de middag heb ik de auto schoongemaakt. Morgen vroeg inleveren bij hopelijk een wat klantvriendelijker type ( de allereerste dame, waar we de auto ophaalden was ook al zo'n hopeloos geval), dan om 9 uur de ferry naar Les Saintes voor de laatste dagen hier.