Bagan

De nacht begon met veel kabaal, vals gezang en gelal. Jawel, we zitten op een paar honderd meter van een openluchtkaraoke. Maar blijkbaar waren we allebei moe genoeg van de hele dag niets doen op de boot, of waarschijnlijker: de combinatie met vroeg opstaan, want eenmaal in bed hebben we er totaal geen last van gehad.
Na een simpel ontbijt in een ongelooflijk kil aangekleed restaurant maar wel met stoelen met semi-chique hoezen eroverheen met grote strikken aan de achterkant, hebben we een gloednieuwe tuktuk gehuurd om ons de hele dag in Bagan rond te rijden. De trotse eigenaar glimt minstens zo hard als zijn opgepoetste toetoe. Zo moet je het volgens hem op zijn Birmees zeggen. Eerst zijn we langs een kantoor gegaan waar ze ballonvaarten bij zonsopgang verkopen. Discount: $310 per persoon. Voor twee personen omgerekend minimaal €500. Vinden we een beetje duur.... Doen we dus maar niet. Als het toerisme niet was ingestort hadden ze pp $450 gevraagd, dat is de prijs die we later op de site zagen. De ballon blijft dus nog steeds op mijn to do list staan.
Aan het eind van de ochtend, na tempel/pagode/stoepa nr. 3 begonnen alle boeddhabeelden in ons hoofd door elkaar te raken. Geen idee welk beeld bij welke tempel hoorde. Het blijft wel heel erg indrukwekkend om in een pagode uit 1090 te staan tegenover een beeld van 9 meter hoog, volledig bedekt met goud en de devotie van de mensen te zien, op een overigens heel relaxte en vrolijke manier. Zit je met de hele familie voor een altaar te bidden, maar komt er een appje van je vriendinnetje binnen? Gewoon even beantwoorden, de familie bidt wel door voor je. Het aantal boeddhabeelden dat we zien is niet te tellen. We zouden wel eens willen weten hoeveel miljoen beelden er hier in dit land staan. Twee pagodes waren enorme massieve klompen baksteen, maar wel met gangen en doorkijkjes die Gotisch waren. Nissen waar kleinere beelden stonden en enorme zalen met grote beelden. Af en toe bekroop met het gevoel binnen in een pyramide te lopen.
's Middags begonnen we met een klooster van hout met prachtig en verfijnd houtsnijwerk. Al het hout wordt al eeuwen lang ingesmeerd met een olieachtige substantie, waardoor het heel donker is en goed bestand tegen de hitte en hevige moessonregens. Niet tegen vuur, dus er hangt een bordje om maar geen sigaret op te steken. (Wat dat betreft, in veel Aziatische landen wordt flink gerookt. Hier eigenlijk nauwelijks. Op het platteland in Hsipaw zagen we vrouwen sigaartjes opsteken, maar dat was het wel). Bij dit klooster waren we de enigen. Tegen 5 uur beklommen we om de zonsondergang te zien met zo'n 200 anderen de enige pagode waar dat nog mag. Terecht dat het verboden is en geen idee, waarom het bij deze pagode wordt toegestaan. Valt toch niet meer te redden? Zo zag het er niet uit. Het is een mooi gezicht hoe langzaamaan het licht verzacht, er nevels tussen bomen te voorschijn komt en alle bakstenen pagodes nog wat roder van kleur worden. Het goud dat op een aantal is aangebracht verandert ook constant van kleur naarmate de zon verder zakt. We hebben niet afgewacht tot de zon achter de bergen aan de overkant van de Irrawaddy verdween. Alle mensen moeten namelijk over hetzelfde smalle en steile trapje omlaag en onderaan ontstaat vast een flinke opstopping, want iedereen moet daar de schoenen weer terug vinden (jawel: iedereen loopt blootsvoets, want een pagode. Dus ook laveren om de duivestront heen)
Bagan is een vlakte van plm 50 km2, waar ruim 2400 monumenten staan: pagodes, stoepa's, tempels en kloosters. Als er zoveel staan betekent het automatisch, dat je om de paar minuten er wel één ziet, maar meestal zie je er gelijk een tiental. Groot, klein, verschillende vormen, afhankelijk van de periode waarin ze gebouwd zijn. We gaan ze maar niet allemaal bekijken. Morgen huren we een electrische scooter om helemaal vrij te zijn en dan wordt het meer: genieten van de sfeer en 1 of 2 monumenten bekijken.
Inmiddels zitten we allebei flink warm ingepakt op de warande van ons huisje. Zodra de zon onder is koelt het sterk af en in de morgen duurt het lang voor het niet meer kil is. We verbazen ons er over dat het in de avond hier kouder aanvoelt dan in Mandalay, terwijl we hier minder hoog zitten.