Rondje Inlémeer
7 februari 2018 - Nyaungshwe, Myanmar
Om uithoeken van het meer te bezoeken hebben we vandaag een boot gehuurd. Uiteraard werd geinformeerd waar heen te gaan en daarbij kwam de vraag: willen jullie echte vissers zien, of neppers? Er varen nogal wat bootjes rond met vissers die alleen maar poseren en dat natuurlijk voor het geld. Dat zijn de vissers met conische viskorven, die wij gistermiddag tegen het einde tegenkwamen. En fotografeerden zonder te betalen. Maar dat kwam omdat onze schipper niet stopte, maar rustig langs ze voer.
Vandaag kwamen we ze op de heenweg weer tegen, maar ze deden geen moeite. Een eind verderop kwamen we wel veel echte vissers tegen, die op 1 been staand, met het andere been peddelen en ondertussen hun net in de hand houden, klaar om uit te gooien. Een mooi gezicht en vrijwel onmogelijk om te fotograferen.
We kwamen langs enorme oppervlaktes drijvende tuinen. Vanuit de verte zie je al duizenden bamboestokken in het water staan, zij zorgen ervoor dat de tuinen op hun plaats blijven en niet wegdrijven. De tuinen worden gemaakt door verschillende soorten drijvende waterplanten op elkaar te stapelen en op de bovenste laag wordt grond gelegd, die van de bodem van het meer komt. De eilanden moeten continu bijgehouden worden omdat onder water ook het een en ander wegrot, maar het werkt prima en de grond is heel vruchtbaar. Er groeit dan ook van alles, maar voral heel veel tomaten. De eilanden zijn lang en smal, vaak minder dan een meter breed. Tussen de eilanden zijn sloten zodat de boer zittend vanuit de boot de planten kan verzorgen.
Hoewel we pagodes genoeg hebben gezien, komen we in de middag toch weer in eentje terecht. Ook hier weer werden beelden met bladgoud beplakt. Deze beelden zijn klein en het gevolg is, met zoveel plakkers die langskomen, dat zo'n beeld veel eerder vol is dan een boeddha van 4 meter hoog. En dus is de laag bladgoud inmiddels zo dik geworden dat je eigenlijk alleen met veel fantasie nog kunt bedenken dat er misschien wel een boeddhabeeldje onder verstopt zou kunnen zitten. Je kunt miniaturen van de beelden kopen, die eerst, als je dat wilt gezegend worden door ze tegen de echte beelden aan te houden. In oktober worden vier van deze beelden op een groot processieschip geplaatst en 18 dagen lang langs alle dorpen van het meer gevoerd. Voorafgegaan door boten uit al die dorpen. De foto die we er van zagen was sprookjesachtig. Uiteraard is er nog allerlei pracht en praal omheen verzonnen. Het heet het mooiste religieuze festival van Azië te zijn.
Op de terugweg naar ons hotel bleek dat er een stevige wind was opgestoken en die hadden we schuin tegen. Dat betekende dat het opspattende water dat door de boeggolven werd veroorzaakt voor een flink deel de boot in woei. Voor dat ik helemaal doornat werd heb ik de paraplu die voor iedereen in de boot klaar ligt uitgeklapt. Er voeren heel wat boten die er uitzagen als vikingschepen met de schilden op de zijboorden.
Vanavond opnieuw gegeten in ons eigen hotel met goede Myanmarese wijn hier uit de buurt. Een enthousiaste Fransman heeft hier plm 20 jaar geleden een wijngaard aangeplant en met goed resultaat.
Vandaag kwamen we ze op de heenweg weer tegen, maar ze deden geen moeite. Een eind verderop kwamen we wel veel echte vissers tegen, die op 1 been staand, met het andere been peddelen en ondertussen hun net in de hand houden, klaar om uit te gooien. Een mooi gezicht en vrijwel onmogelijk om te fotograferen.
We kwamen langs enorme oppervlaktes drijvende tuinen. Vanuit de verte zie je al duizenden bamboestokken in het water staan, zij zorgen ervoor dat de tuinen op hun plaats blijven en niet wegdrijven. De tuinen worden gemaakt door verschillende soorten drijvende waterplanten op elkaar te stapelen en op de bovenste laag wordt grond gelegd, die van de bodem van het meer komt. De eilanden moeten continu bijgehouden worden omdat onder water ook het een en ander wegrot, maar het werkt prima en de grond is heel vruchtbaar. Er groeit dan ook van alles, maar voral heel veel tomaten. De eilanden zijn lang en smal, vaak minder dan een meter breed. Tussen de eilanden zijn sloten zodat de boer zittend vanuit de boot de planten kan verzorgen.
Hoewel we pagodes genoeg hebben gezien, komen we in de middag toch weer in eentje terecht. Ook hier weer werden beelden met bladgoud beplakt. Deze beelden zijn klein en het gevolg is, met zoveel plakkers die langskomen, dat zo'n beeld veel eerder vol is dan een boeddha van 4 meter hoog. En dus is de laag bladgoud inmiddels zo dik geworden dat je eigenlijk alleen met veel fantasie nog kunt bedenken dat er misschien wel een boeddhabeeldje onder verstopt zou kunnen zitten. Je kunt miniaturen van de beelden kopen, die eerst, als je dat wilt gezegend worden door ze tegen de echte beelden aan te houden. In oktober worden vier van deze beelden op een groot processieschip geplaatst en 18 dagen lang langs alle dorpen van het meer gevoerd. Voorafgegaan door boten uit al die dorpen. De foto die we er van zagen was sprookjesachtig. Uiteraard is er nog allerlei pracht en praal omheen verzonnen. Het heet het mooiste religieuze festival van Azië te zijn.
Op de terugweg naar ons hotel bleek dat er een stevige wind was opgestoken en die hadden we schuin tegen. Dat betekende dat het opspattende water dat door de boeggolven werd veroorzaakt voor een flink deel de boot in woei. Voor dat ik helemaal doornat werd heb ik de paraplu die voor iedereen in de boot klaar ligt uitgeklapt. Er voeren heel wat boten die er uitzagen als vikingschepen met de schilden op de zijboorden.
Vanavond opnieuw gegeten in ons eigen hotel met goede Myanmarese wijn hier uit de buurt. Een enthousiaste Fransman heeft hier plm 20 jaar geleden een wijngaard aangeplant en met goed resultaat.
